Hamborg, mien Hoben /

Wo öft heff ik nich slopen /

Wiel ik nachts dörch dien Stroten streek / Wenn wi twei uns nich verleert / Denn kann mi nix mehr passeren/

Hamborg, mien Hoben/

As wi uns dropen, weer dat Leevde op'n eersten Blick / Un ik kruup ümmer wedder in dien Buuk trüch

(von Meike Schrader und Wiebke Colmorgen)