"De Pingsttour" ist das berühmteste Lied des Hamburger Volksdichters und Sängers Hein Köllisch (1857−1901). Hier die ersten drei Strophen:
To Pingsten, ach wie scheun,
wenn de Natur so greun
un all'ns na buten geiht,
dat is een wohre Freid!
besünners vör de Göörn,
de heurt man räsoneern:
Weur Pingstn doch erst bloß -
denn goht wie los!
Kümmt nu Pingstobend ran,
denn geiht'n Leben an,
de Mudder seept de Görn
vun achtern un vun vörn,
sünds wuschen nu un kämmt, -
denn kreegt se'n reinet Hemd,
un denn geiht mit Gejuch
- rin in de Puch! De Vadder nu ton anner'n Morg'n - deit sick mit Proviant versorg'n. Eier, Käs, Wust un Schinken, ook verschiedenerlee to drinken. Dormit keen Minsch de Tied verslopt, treckt he noch den Wecker op, un anner'n Morgen gegen soß, dor schippert los de Troß.
De Vadder geiht voran, -
een witte Maibüx an,
sien Jung kummt in de Mitt, -
natürlich ook in Witt,
dorbi hebbts op den Kopp -
een fien'n Strohhoot op,
all'ns sauber un mit Schick, -
grood wie gelickt.
Un nu kummt achterher -
mit't allerlüttste Göör,
in groot'n Kinnerwog'n -
de Mudder angeschob'n.
De Dochter mookt den Sluß, -
stolt, voller Hochgenuß,
in Arm mit ehren Freier,
een Piependreiher.
Een jeder, wehrnd se nu marscheert, op eeg'ne Fuust sick amüseert: De Vadder vör, de kippt sick een, de Jung dor achter grapst Sireen, de Mudder mutt so in' Gedräng'n - den Lüttsten öfter dreug mol legg'n, dat Liebespoor kummt achterher, de snackt von em un ehr.
So geiht't bitt Quellndol,
dor leggt man sick nu dohl
in't scheune weeke Moos, -
nu geiht dat Futtern los.
Een jeder matt un meud -
langt no de Bodderbreud,
se fallt doröber her -
grood as so'n Bär.
Dormit dat beter rutscht, -
ward ut de Buddels lutscht,
de Vadder un de Söhn, -
de hollt sick an den Kööm,
un ook de Piependreiher -
is op den Buddel Freier,
de Dochter un de Froo -
mookt't ebenso.
Bi lütt'n ward de Krom fidel, -
man heurt jem sing'n ut vuller Kehl: Vun Edelweiß, de Wacht am Rhein, de Fischerin un Komm' Se rein! De anner Siet de blarrt jedoch: Lebt denn meine Male noch?
Im Grunewald ist Holzauktion!
Un denn noch Revolutschon.