'n Spazeergang mit Erzbischop Werner Thissen. De Harder, de Hilligobend in't TV predigt, öber sien Leev to Hamborg un den inneren Schweinehund

Hamborg. För männicheen Minsch, de geern loter opstohn deit, is düsse Tiet woll unchristlich, för Hamborgs Erzbischop is se Grund noog, den Herrn to priesen. Wat för 'n herrlichen Winterdag! De Klock hett jüst eerst söben sloon. Mit stebige Schreed stappt Dr. Werner Thissen dör den Snee an't Över vun de Elv - den Sünnenopgang in de Mööt. He freit sik, wo still dat an'n Stroom is, un dat he hier in de Morgenstünn to'n Nodenken kümmt un to'n Simmeleren öber dat Christfest, dat nu ansteiht. Dat sünd ok Stünnen, üm in sik sülbst rintokieken, de verleden Moonden noch mol an sik vörbitrecken to loten un dat nee'e Johr op Sicht to nehmen. Blanknees achter sik nimmt he Kurs no de Binnenstadt. Vundoog is Tiet, 'n rores Goot.

Düüster, as harr se 'n egen Geheemnis, bruddelt de Elv, de Schuumkronen blänkert in't Swatte. 'n lierlütt Schemern in't Oosten lett ohnen, dat de nee'e Dag bald kümmt. Op'nmol blifft de Erzbischop stahn: In'n Schatten vun de wegsliekern Nacht warrt he de Opboten vun'n riesengroten Container-Frachter ut Feernoost wies. Dat is 'n gewaltig Bild, vull vun Kraft un wimmelig Drieben. "Ik mag dat Woter geern", seggt de kathoolsche Karkenmann, "un düssen Stroom ganz besünners." De an de Elv stohn deit, de is al glieks öberall op de Welt. As em dat infallt, vertellt he vun'n Deenstreis no de Philippinen 2008. As dor bi 'n Gottesdeenst de Snack op de Hansestadt keem, dor reten 'n Barg Philippinos de Arms hooch un bölken: "Hamborg! Hamborg!" Förwiss weern se mol in'n Freehoben an Land gohn un dachen geern trüch an de grote Schöne in'n Noorden vun Düütschland.

Wat is bi Se vun dat Johr, dat nu to Enn geiht, hangen bleben, Herr Erzbischop? "De Missbruuksfälle", antert de böberste Harder vun 178 000 Kathoolschen in Hamborg un knapp 400 000 in't ganze Erzbistum ohn lang to öberleggen. He mook sik Sorgen üm de Opfers un frei sik öber den Willen, dat optokloren, wat fröher ünner'n Teppich feegt worrn weer. "Ik schoom mi, bün ober ok froh, dat wi düt Thema nu angohn sünd", seggt he denn. "Dormit dat ünner düssen Teppich nich mehr stinken deit." Dree vun sien Lüüd, een Theolog, twee Psychologinnen, kümmert sik dor üm. Allens, wat ik doon müss, üm Licht in düt Problem to bringen "hett mi böös mitnohmen". Mehr noch de Seel as den Liev. Sünd denn nu all Fäll opdeckt? He antert: Leider warrt 'n nie allens rutkriegen, ok wenn mi dor bannig an liggen deit." Thissen stappt wieder. Wat steiht för em bi de Arbeit 2011 bobenan? "Dat ik un mien Mitbröders dat schafft, mit de christliche Bottschop an enkelte Lüüd rantokomen - ok mit Snacken direkt vun Minsch to Minsch." Un dat he dat henkriggt, sik dor noch mehr Tiet för to nehmen. Jümmer wedder snack he lang un vertroot mit enkelte Minschen, af un an keem dor wat bi rut, op jeden Fall sett dat jümmer wat in Gang.

Een Ogenblick Swiegen. An'n Anlegger Dübelsbrüch ströömt Minschen ut de Linienbussen un jachtert no den Damper hen. Erzbischop Thissen seggt wat to 'n Mann, de 'n roden Ümhang an hett. De steiht vör den Steg un verköfft Zeitungen. De Verköper is eerst verboost, denn freit he sik. Is woll so, dat anners nüms mit em al so fröh an'n Morgen snacken deit. De Erzbischop wünscht em 'n glücklichen Dag, blifft noch 'n Stoot stohn un kickt sik an, wat de Airbus-Lüüd so mookt. Op de anner Siet vun de Elv is in't eerste Morgenlicht 'n Düsenfleger to sehn, de kott no't Starten in't Düüstern verswinnt. "Dat is mien Hamborg!", seggt de Preester. Twee Arbeiters mit Signolwesten an streit Sand. Se snackt poolsch mit'nanner. Beide lacht.

'n Radfohrer kümmt. 'n hartlich Begröten, dat heet kott un knapp "Moin!" Keen is sik al vermoden, dat hier al vör Dau un Dag de Erzbischop ünnerwegens is. Un dat is keen Utnohm. Normol steiht de nämlich al Klock fief op un beweegt eerst den Liev un loter denn Geist un Seel. Op sien Trimmrad ("Jümmer wedder 'n Triumph gegen den inneren Schweinehund"), achteran bi't Beden, Nodenken, Mediteren. Af un an mol geiht he ok to Foot op 'n stille Wannertour dör de Stadt: vun St. Georg vörbi an de Spiekerstadt un de Lannungsbrüchen no Blanknees oder Wedel. So'n Oort Marsch no binnen rin, weer dat för em. Tofreden güng dat denn achteran mit de S-Bohn trüch no de Arbeit.

Mit de Tiet is dat heller worrn. Achter 'n dookig Sleier kann 'n nu de melkig Sünn wieswarrn. An de Bööm funkelt Snee un Ieskristallen, öber de Elv hen kann 'n nu bet no Finkwarder röber kieken. Dat is 'n Bild för Götters. De Erzbischop hoolt deep Luft. An'n Hilligobend warrt he de armen Lüüd in't Huus Bethlehem dicht bi't Hilligengeistfeld besöken, so as jümmer an'n 24. Dezember. Obends Klock ölben höllt he in'n Mariendom de Predigt in de Christmette. De warrt denn vun de ARD öberdrogen. Un an'n eersten Wiehnachtsdag steiht 'n Besöök vun de St.-Josephs-Kark in Wandsbek an. Hier fiert ok de kathoolschen Vietnamesen ehrn Gottesdeenst.

För Privotkroom blifft meist keen Tiet no. "Wichtiger is de Erfüllung", seggt he.

Denn warrt dat eernst. Denn de 25. Dezember is ok 'n Mielensteen to wat, dat nich blots de kathoolsche Kark in'n Noorden 2011 bewegen warrt. Denn jüst 'n halv Johr loter, an'n 25. Juni, schall an de veer "Lübecker Märtyrers" erinnert warrn. "Jede Tiet hett ehr besünner Rutforderungen", seggt Thissen. De veer oprechten Gotteslüüd, dree kathoolsch un een 'n Protestant, weern an'n 10. November 1943 vun Hitler sien Schergen in Hamborg mit dat Fallbiel ümbröcht worrn. "Düsse oprechten Minschen sünd Vörbiller", seggt Thissen liesen. To de Gedenkfier warrt woll ok de Kardinolen Amato und Kasper ut Rom anreisen. Papst Benedikt XVI. kümmt tokomen Johr nich no de Hansestadt, wenn he op Besöök in Düütschland is. Villicht loter mol. Dr. Werner Thissen hett den Böbersten vun sien Kark vör 'n poor Moond in'n Vatikan dropen un dor mit em snackt. De beiden kennt sik al lang un hoolt veel vun'nanner. As Thissen studeert hett, weer Ratzinger Perfesser. Dat is lang her.

Wedder blifft de Erzbischop stohn. He kickt op de Elv, den Stroom vun de Tiet. Jümmer wedder bi düssen Morgenspazeergang an de Elv kümmt dat dorop. "För mi steiht de Elv as Sinnbild för de Tiet", seggt he denn. Se treckt stüttig, mit veel Kraft, un nüms kann ehr opholen, no See hen un löppt dor in de Ewigkeit ut. Dor passt ok goot to, dat de promoveerte Theolog totiets 'n Book schrieben deit. Dat schall 2011 rutkomen un warrt heten: "Es ist Zeit". An't Bispill vun Gemälden, de wat mit em to doon hebbt, sett sik Thissen mit Probleme vun uns Tiet ut'nanner. Een dorvun weer Armoot un de soziole Scheefloog in de Stadt. "Hamborg hett to wenig Wohnungen boot, de de Lüüd ok betohlen köönt", mohnt he. Un de Politik in't Roothuus, de em bannig ümdrifft, de müss konstanter warrn. Liekers weer dat för Christen Plicht, no de Wohl to gohn. Ok an'n 20. Februar.

De Erzbischop höllt miteens an un bekickt sik nipp un nau 'n veriesten Struuk an't Över. Dat is 'n Koppwichel, de em an sien Geburtsstadt Kleve an'n Nedderrhein denken lett. Dormit sik Thissen in Hamborg to Huus föhlen kunn, harr em sien Nichte mol jüst so een schenkt. Hüüt wasst un gröönt de in'n Karkengoorn op St. Georg. Un in sien Privotwohnung blangen den Mariendom tickt 'n Wandklock, 'n "Wiener Regulator". Köfft hett he ehr an'n 5. November, den Dodesdag vun sien Vadder. All Viddelstünn sleit se un eenmol in de Week mutt he ehr optrecken.

As nu op de Elv wedder 'n Frachter vörbifohrt, kümmt den Erzbischop Psalm 90 in'n Sinn: "Uns Doog to tellen, dat lehr uns, Herr, op dat uns Hart klook warrt." Denn geiht de Erzbischop wieder. Bet no St. Georg is dat noch ganz schönes Enn. Nich blots bet St. Georg ...