“Oh wat scheun“, sä ik annerletzt to een Kollegin, “nu geiht dat wedder los mit den Spargel. An mienen Geburtsdag sall dat den ersten al geven, ditmol. Ik freih mi al.“ Man se möök een suur Gesicht: “Ik freih mi al langen nich mehr op de Spargeltied“, meen se.

"Dat gifft jümmers wedder Striet."

Ik lach: "Üm dat leidige Spargel schellen? Wi mookt dat de Reeg üm oder ook mol alltohoop. Dat geiht fein." Se schüttkopp: "Dat will ik woll öbernehmen, bi uns sünd dat 'Grundsatzfrogen', de jeedeen Johr wedder opdükert. Un so bilütten langt mi dat." - "Wat is wichtiger as de Froog, wokeen dat Schellen an de Back hett?", wull ik nu weten.

"Na, to'n Bispill wo foken dat Spargel geven dröff. Mienen Hans is de nämlich to düür! Un de erst Spargel kost ja'n Vermögen. Dor is he kniepig in. Letzt Johr bröch he den Greekschen an. Hier gifft dat den goden, frischen Spargel un he sleept den annern an, blots wieldat de billiger is. Ik heff schimpt un he meen, denn kunnen wi uns dat man tweemol leisten. Un denn keemen de Gören un meenen, se wullen keenen Schinken, se wullen Schnitzel bi den Spargel. Un ik meen, ik wull nich ook noch Extrawüst broden. Un denn plarren se, denn bruuk ik gor keenen Spargel moken. Un ik wull em mit Schinken un Bodder un Hans fröög spitz, wat Sauce Hollandaise denn ook een Extrawust weer. Un dor harr ik keen Lust mehr op Spargel, glööv mi dat."

Viellicht sull se ehr Fomilie eenfach mol in de Köök loten, dat se de Extrawüst sülvst broden köönt?