Dat gifft Festen, de kaamt jeedeen Johr wedder so as Wiehnachten un Ostern un Pingsten oder ook de Geburtsdag. Man dat gifft Festen, de gifft dat würkelk blots eenmol in't Leven as de Dööp, de Konfirmatschon un de - ik weet nich, kann ik de Hochtied dor noch nömen?

Un to disse Festen, de dat heel wiss blots eenmol in't Leven gifft, hört de Dag, an den'n dat erste Mol no School geiht!

Ik besinn mi dor noch heel goot op, wo dat weer as ik no School keem: De Kinner ut de tweete un drüdde Klass harrn Leeder un Gedichten lehrt un wiesen uns, wat se al allens kunnen. Un wi seten dor mit grote Oogen un wöörn noch neschieriger as wi bit do al west weern op dat, wat uns woll verwachten dä in de School. Uns Mudders seten achtern in de Klass un weern wiss jüst so opgeregt as wi.

Oma haal uns denn af un bröch een groot Schooltüüt mit. Dat geev Kaffeee un Koken un Slackermatschü (dat geev dat sünst blots ton'n Geburtsdag). Un wenn ook de Schooltied nich jümmers so sööt un so schöön weer as dat, wat ik ut de Schooltüüt haalt heff, denk ik doch gern trüch an dissen Dag: nu höör ik to de Groten!

"Ach", süfz mien Fründin Maike, as ik ehr vun mien Erinnern vertell. "Fiert ward veel, man in de Schooltüüt, dor kümmt oftins een groot Last mit rin, dat is de Leistungsdruck. Veele Öllern verlangt to veel." Dor hett se wiss recht in. Man wenn een Lehren dröff is dat wiss een Fest wert, meent ji nich? Gifft noch jümmers veele Minschen, de hebbt keen Chance op School.