Ick wull dat eerst gor nich glöven, doch nu heff ick dat swatt op witt: Twee Millionen Düütsche willt dissen Winter een poor Doog blau moken. An’n besten sünd de Utreden, de de Blaumokers so infallt. „Tja, also ick will mi bi kranke Kollegen nich ansteken“. Oder: „De Wintertiet, de mookt mi jümmers so melanklöterig“. Un ganze drieste Lüüd seggt: „In’n Winter sünd al soveel krank, dor fallt een mehr gor nich up“. Wat mookt de Blaumokers overs an de blauen Doog? Se blievt tohuus un loot sick dat goot gohn. Dat seggt mehr as de Hälft, een Drüddel hett wat in Huus oder Wohnung to beschicken – molen, tapzieren un so – un fofteihn Perzent seggt: „Ick weet noch nich, wat ick moken do“. Segg mol, geiht’t noch? Krank fiern, sowat wurd mi ja in’n Droom nich infallen. Wenn ick mol nich no de Arbeit goh, wat nich foken vörkummt, denn bün ick ook krank. Letzt Week weer dat so. As ick upwoken dee, heff ick glieks markt: Oh, dor kümm een Snööf. An‘n besten, du bliffst glieks liggen un meldst di krank. Nomiddoogs wurd‘t al beter un no’n Ovendbroot wuss ick: Nu büst du övern Barg, un dorum muss ick de Skaatrunn mit Hannes un Bernd ook nich afseggen. Annern Morgen harr ick overs ’n dicken Kopp, klor, Rückfall! Also wedder rin in’t Bett. Un denn an’n drüdden Dag heff ick mi wedder no de Arbeit sleept. Is mi nich licht fullen, man ick heff de Tähnen tohoopbeten – denn blau moken, dat gifft dat bi mi nich.

Im Radio: Diesen Beitrag können Sie heute um 10.40 Uhr auf NDR 90,3 hören

Im Internet: Alle Kolumnen zum Lesen www.abendblatt.de/platt und Anhören auf www.abendblatt.de/Platt903