Hamborg, mien Hoben /
Wo öft heff ik nich slopen /
Wiel ik nachts dörch dien Stroten streek / Wenn wi twei uns nich verleert / Denn kann mi nix mehr passeren/
Hamborg, mien Hoben/
As wi uns dropen, weer dat Leevde op'n eersten Blick / Un ik kruup ümmer wedder in dien Buuk trüch
(von Meike Schrader und Wiebke Colmorgen)