Is woll so un dat geiht de Minschen as de Lüüd: Dat gifft Doog, do föhlst du di as 100, nix flutscht.

Is woll so un dat geiht de Minschen as de Lüüd: Dat gifft Doog, do föhlst du di as 100, nix flutscht.
An anner Doog, do büst du - na ja, wi wüllt nich öberdrieven - do föhlst du di as 30, hest Knööv un allens klappt. Ja, un so as du strohlst, strohlst du ook op anner wat ut. Seggt wi mol, du büst so knapp in't Rentenoller, geihst al'n beten krumm un hest een vun dien 100-Johr-Dogen, slarpst mit'n trurig Gesicht in'n Bus rin: Dat is heel seker, wat di een sienen Platz anbeden deiht. Man hest du een vun dien 30-Johr-Dogen un stiggst mit Swung un Lachen in, denn kannst seker stohn, liekers dien Knoken jüst so old sünd as güstern. Nu will ja gor nich jeedeen, wat he'n Platz anboden kriggt. Een vun mien Groottanten keem heel opgeregt bi uns an, een junge Fro harr to ehrn Söhn seggt: "Stoh op un loot de Oma dor sitten." Nu weer mien Tant bannig idel. Se mol sik gern an un güng goot in Tüüg ook as se al hooch in de tachentig weer. Un denn "Oma"! Dat güng ehr gegen de Ehr. Man nich blots Froonslüüd sünd dor kettelig, wenn se för öller estimeert ward as se sik föhlen doot. Herbert bröch körtens sien Dochter in'n Kinnergoorn. Do nehm den Morgen een nee Praktikantin de Kinner an. De Lütt much noch nich so recht losloten, do meen de junge Fro: "Nu kumm man mit rin un loot dienen Opa no Huus gohn." Mit dissen Satz harr Herbert mehr as eenen Dag to doon. Ook wenn sien Hoor al gries ward, föhlt he sik nich as'n Opa! Is eben nich blots wichtig wo old 'n sik föhlt, ook wo old de annern een sik föhlen loot ...