As bi anner Lüüd ook, pass bi mien Öllern dat Besteck tohoop: Fork, Metz un Lepel harrn an't Enn vun'n Steel datsülvige Muster.

As bi anner Lüüd ook, pass bi mien Öllern dat Besteck tohoop: Fork, Metz un Lepel harrn an't Enn vun'n Steel datsülvige Muster.
Dat geev blots een Utnahm: Vadders Lepel. Disse Lepel is ut Sülver, an't Enn glatt un hett op de Rücksiet een Gravur. Dor stoht in snörkelige Bookstaven frömde Initialen: "I.M.F. Rix" un dor ünner "d. 6. Mai 1888".

Glieks no den Krieg harr Vadder Arbeit in de Bäckeree vun Körs in Allermoi. Dor geev dat een poor Säck kostbor Weetenmehl ut Kanada. Un in een vun de Säck leeg een Lepel mit in. Wo keem de denn dor rin? Harr viellicht in Kanada een vun de Möllers jüst eten as de Sack vull weer un tobunnen warrn müss un em weer de Lepel rinfullen? Oder harr een sik jüst een poor Lepel Mehl stibitzen wullt as de Möller dor öber tokeem un he harr den Lepel gau fallen loten? Oder weer dat een Lepel mit den de Möller prööv, wo goot dat Mehl worrn weer un de weer denn in den Sack fullen? Oder weer dat een heemlich Geschenk an de armen Düütschen no den Krieg, een Teken vun een mitföhlen Hart in Kanada?

Dat weet nüms un ward woll ook niennich een weten. Erst leeg de Lepel in de Bäckeree in de Eck, denn nehm Vadder, de do jo een junge Mann weer, em mit no Huus. Vun de Tied an itt Vadder mit dissen Lepel un vertellt sien Geschicht. He vergitt de Tied nich, in de een Sack Mehl ut Kanada een Schatz weer.

Nich blots Vadder is old worrn. De Lepel is nu dünn un an de Kanten wat scharp, man Vadder blifft bi: Blots dat is sien Lepel.

Ingrid Straumer