“Wat, nu kümmst du erst?“ - “Mook Platz, loot mi vörbi, du sühst doch, wat ik swor to drägen heff!“ - “Ha, ik harr veel mehr. Du alleen wöörst de Lütten glatt versmachten loten!“

Oh man, dat heurt sik no eenen bannigen Striet mank de Eh'lüüd an! Wat dat bi de Spreen ook so wat as'n Scheidungsanwalt gifft? Ik sitt ünner den groten Barkboom in mienen Goorn un kiek de Spreen to, de dor boben in- un utflegen doot. Jümmers, wenn se sik an dat Lock kaamt, denn krakeelt se rüm un schimpt. Ik wunner mi. Veele Johren hebbt Spreen oder "der gemeine Star" as he op Hooch richtig heten deiht bi mi in'n Appelboom wohnt. De weern jümmers heel vörsichtig un leev mit'nanner ümgohn. Un nu dat hier! Bit nu harr ik jümmers dacht, de Star heet blots "gemein", wieldat wi dat so gemeen finnen doot, wenn se in uns Kasbeern sitten doot. Man dit Poor hett sik de Wohnung op gemeene Ort besorgt. De Specht harr dat Lock för sik sülvst homert. Un as he al introcken weer un Eier in't Nest legen, kemen de Spreen un smeten allens rut. Uns Nober hett dat sehn! Un nu sitt de Spreen dor un hebbt sik in de Wull. Wo heet dat doch so scheun? "Unrecht Gut gedeihet nicht!" Schients ook nich bi Spreen.