Kennt ji dat? Egens hebbt ji goot slopen, man denn wookt ji op, so heel op'n Stutz un mit'n groten Schreck.

Dat is keen Verfehrnis vunwegen eenen snookschen Droom, man du weetst heel reol: Dor is wat scheef lopen! Un denn fallt di dat in und dat Geföhl vun Schreck ward dor nich minner bi: Du hest vergeten den Rock to plätten, den du antrecken wullt oder güstern harr Tant Martha Geburtsdag, un du hest ehr nich schreben oder du hest güstern op Arbeit eenen Kunnen nich mehr anropen, liekers du versproken hest, em seker noch Bescheed to geven, oder du hest vergeten, wat ut den Froster to kriegen un weetst nu, wat dat den groten Broden hüüt Meddag nich geven ward, den du dien Fomilie versproken hest, den kriggst nich mehr gor.

Allens keen grote Katastrofen, dat is klor, treckst eben wat anners an as den Rock, Tant Martha ward di nich glieks ut dat Testament strieken, nee, se freiht sik viellicht, wat se nich de eenzigst is, de mol wat vergitt. De Kunn' ward bi een nette Entschülligung ook nich glieks de Firma wesseln un de Fomilie kriggt eben wat anners un kann sik noch'n Dag op den Broden freihn. Een weet dat ook - in'n Kopp weet een dat, dat de Schreck, mit den een opwookt, in't Verhältnis to dat, wat passeert is, veel to groot is. Man dat Geföhl kümmt dor nich mit!

De Schreck sitt deep un de Dag fangt mit Unrüst an. Ik weet genau, wonehm ik vun snacken do. Hüüt morgen wook ik op un wüss: Hüüt is Redaktionsschluss un de Geschicht is nich fardig! Un nu?