Ik gah mit de Tied, dat dat kloor is. Aver mien Neffe, düsse Bengel, de ward jümmer oldmood'scher, heff ik dat Geföhl.

"Good, dat du kümmst", segg ik güstern to em. "Ik heff'n nee Handy-Nummer. Schriev maal op, dat du de hest, wenn maal wat is."

"Na, denn scheet maal loos", seggt mien Neffe.

"Nee", segg ik, "de heff ik noch nich in'n Kopp, so nee, as de is. Pass op, wi maakt dat so: Ik roop di an, un denn hest du jo de Nummer op dien Display, denn drückst du 'neen Kontakt erstellen', un denn giffst du mien Naam in un fardig is."

"Ik heff mien Handy gor nich dorbi", seggt mien Neffe. "Un denn weetst du doch genau, dat ik noch richtig so'n Adressbook heff, wo'n dat inschrieven kann. Hest du mi sülvst maal schenkt."

"Oh, dat mutt aver lang her sien", segg ik, "to dien Konfirmatschoon viellicht. So wat hett doch keen Minsch mehr hüüttodaag."

"Ik aver", seggt mien Neffe. "Dat is echt Ledder, sowat smiet'n nich wech. Un mi gefallt dat, ok wenn dat mit de Tied'n beten afgrabbelt is."

"Jo, un wenn een ümtrecken deit? Oder'n Deern heiraad't un den Naam wesselt? Oder een 'n nee Handy-Nummer hett, so as ik nu? Dörstrieken un denn överschrieven, woans süht dat denn ut! Un denn is dat ok allens so lütt, kann'n ohn Brill överhaupt nix erkennen!"

"Ik schriev dat mit Bleestift, dat kann'n utradeern, wenn't sien mutt. Un'n Brill bruuk ik nich, ik bün jo noch nich so old as du", seggt mien Neffe.

Un ruut is he ut de Döör.

Adressbook ut Ledder, hett doch keen Minsch mehr hüüttodaag - egentlich schaad. Ik glööv, ik heff so wat ok noch liggen, dat warr ik maal ruutsöken. Denn so'n Handy, wenn dat rünnerfallt oder de Akku maal wedder leddig is, op so wat verlaat ik mi lever nich - ok wenn ik anners jo mit de Tied gah, nich so as mien Neffe, düsse oldmood'sche Bengel.

Im Radio: Diesen Beitrag können Sie heute um 10.40 Uhr auf NDR 90,3 hören

Im Internet: Alle Kolumnen zum Lesen www.abendblatt.de/platt und Anhören auf www.abendblatt.de/Platt903