En schöön Gräffnis weer't. De Pastersch hett predigt vun den Freden, den de Himmel uns bringt. Still hebbt se den Sarg na dat Lock in de Eer rinsacken laten. Un achteran seten de Lüüd un vertellen sik wat.

Ik harr mien Beduern, dat ik ut düsse Dörpskroog-Luft vun Koffie, Bodderkoken un ole Geschichen bold verschwinnen müss.

Man ik harr noch en Termin bi'n Tähndokter. Een Termin vun vele Termine opstunns. Ik laat mi dat Gebiss op Schick bringen. Hier en Brüüch, dor en Kunststoffinlay. Woveel Bosteden ik heff in mien Mund - ik will't gor nich weten. Ik föhr hen na'n Tähndokter, laat em maken un betahl de Rekens, de he schickt.

Also seet ik dor mit all miene Löcker in'n Mund un müss doch düt Maal blooß an dat eene grote Lock dinken, dat dor is, wenn de Eer ehren Mund apen maakt un mi verschluukt. All de Wurzelbehandlungen, dach ik, all de Dusende vun Euro för düt blendend weiße vergängliche Lächeln. Wat hölpt mi dat, wenn maalins en swatte Truergemeend in'n Dörpskroog mien Weggang mit Bodderkoken fiert, un blooß ik nich mehr kraftvoll tobieten mutt, mag de Bodderkoken noch so dröög ween, wieldat ik de bün, de nu inn Himmel sien Freden finnen schall, de bün, de in't Gras beten hett.

Dor böög de Tähndokter sik öber mi un wisch de Gedanken weg. "Jetzt mal bitte den Mund auf und Bescheid sagen, wenn's piekt!" sä he. Un buten vör't Praxisfinster süng en Vörjohrsvagel sien Leed in'n Duett mit den fienen Bohrer.

Ja, ja... Dat Leven geiht wieder.

Im Radio: Diesen Beitrag können Sie heute um 10.40 Uhr auf NDR 90,3 hören

Im Internet: Alle Kolumnen zum Lesen www.abendblatt.de/platt und Anhören auf www.abendblatt.de/Platt903