"Wie sünd nu maal'n Katastrophen-Familje", seggt mien Neffe jümmer. "Un du höörst dor ok to, du büst mien Unkel." "Ik bün to'n Glück anners", segg ik denn.

Mien Neffe, de is mennigmaal'n Katastrooph, dat stimmt. Dat hett he vun sien Modder, wat jo nu mien Süster is. Mien Neffe un sien Modder, de staht sik beid in nix nah: Jümmer mit de Gedanken woanners, düt versusen, dor gegen lopen, dat tweimaken. Un jümmer wedder grote Överraschung: "Ik weet ok nich, woans dat kümmt, dat passeert enfach so. Ik bün even so'n Katastrophen-Typ."

Dat hett mien Süster fröher seggt, un nu seggt mien Neffe dat ok: "Dat liggt in de Familje."

"In de Familje liggt dat nich", segg ik. "Dat sühst du jo an mi!"

Aver mit sien Modder ward dat vun Johr to Johr slimmer, heff ik dat Geföhl. Dat se Wiehnachten an de See fahrt sünd un dor eerst markt hebbt, dat de Geschenke noch to Huus op'n Disch legen, dor will ik gor nich vun snacken. Aver güstern, dat weer wedder typisch. Nu is Januor, un dat Wedder nich so dull, un Kanarische Inseln nich so düür üm düsse Tied - sünd se loos, mien Süster un ehr Mann. Mit'n Auto to'n Flughafen, rechtiedig natüürlich, wegen Parkplatz. Un twee Straten vun to Huus wech seggt mien Swager: "Hest ok dat Licht utdreiht?" - "Bestimmt!"

"Un de Achterdöör afsloten?"

"De sluut ik jümmers af, denn warr ik dat dütmaal jo woll ok doon hebben."

Un denn hebbt se sogoor glieks'n Parkplatz funn', dor seggt mien Süster: "Du, dat Plättiesen in'n Keller - dat hest du doch ruttrocken un wechpackt, oder?"

"Ik? Woso ik?", seggt mien Swager.

Jo, un se denn wedder ruut ut dat Parkhuus un trüch. Un dat Licht hett noch brennt, un dat Plättiesen weer noch an, un de Achterdöör weer sparrangelwiet op.

Se hebbt den Fleger noch kregen, de güng dree Stünn' later, as se dacht hebbt. Mien Süster harr dat mit de Tieden'n beten dör'nanner kregen. Ik segg jo: Katastrophen-Typ.

Verleden Week heff ik dree Glöös an een' Dag tweismeten, un güstern heff ik bi't Inparken in de Garaag översehn, dat dor noch mien Fohrrad steiht. Dat kann passeern. Un dat vertell ik mien Neffen natüürlich nich, wiel ik weet, wat de denn seggt.

Aver bi mi liggt dat an de Johrstied, morgen geiht de Februor loos, düsse Tied is so gries, dat treckt mi jümmer so rünner. Denn so'n Katastrophen-Typ bün ik nich. To'n Glück!

Im Radio: Diesen Beitrag können Sie heute um 10.40 Uhr auf NDR 90,3 hören.

Im Internet: Alle Kolumnen zum Lesen www.abendblatt.de/platt und Anhören auf www.ndr903.de/programm/platt