Harrn wi dat good! Inn Oostermoond 1946 kregen wi al een halbet Johr no de Flucht ut Swinemünn bi Otto B. opn Crans een egen Ünnerkoom. Sien grote Villa müß uns Huuswirt nu mit dree frömde Fomiljen deeln. Wüür wiß nicht licht för em.

Bet herto leev he mit sien Süster Anna un de Huushöllersch alleen in dat riesige Huus. Ober 13 bet 14 Milloon flüchten Minschen schulln nu ünnerbröcht warrn. Nüms wörr froogt op he Lüüd opnehm wull or nich, nee, eenfach beslagnohmt wörr Wohnruum wo dat man güng. Wüür Noot ann Mann!

Liekers ik jo ok to de flüchten Minschen hüür, harr ik den Vördeel een "Ollanner Diern" to ween. Ik kunn Platt! Wüür keen Frömde.

Otto B. wüür de Boos vun de "Cranzer Fischdampfer A.G". Mit sien Hölp sünd wi good öber de Hungerjohrn wegkoom. Perseunlich harr ik ok fuurts een godet Utkoom mit unsen Huuswirt.

Nu kreeg ik den Opdrag, dat Telefon optonehm, wenn he nich bi Huus wüür. Ut Hamborg hett he mi foken anropen, wenn Fisch vun de Borkass afhoolt warrn müssen, de he in Hamborg an de Landungsbrücken no de Borkass harr bringen loten.

Juli un August sünd besten Moonds för Bückel. Hüür dat hüüt noch in mien Uhrn: "Frau Kraner, würden sie bitte um elf einen Korb mit Bücklin- gen von der Barkasse abho- len. Nehmen sie sich gleich, was sie benötigen aus dem Korb raus."

Vittel för ölben stünn ik al proot an den Anlegger un teuv op de frischen Bückel vun de Räukeree ut Hamborg. Bi Floot wüür de Borkass foken al vör de Tiet dor. Ik ober ok! Stult seeh ik de "Richard Wagner" op den Anlegger tostüürn.

Kloor wüss de Bootsmann, wat ik wull. He lang mi den Korf röber mit disse Wüür: "Uns is hier alltosoom dat Woter in 't Muulwark tosoom lopen. Segg dat dien Boos man. He schall för de Crew ok mool een Korf mit Bückel spendeern. De Ruuch mookt uns jo mall." - "Will mien Bestet doon", anter ik un tröck mit mien Korf vull Bückel af.

Dat Fett drüppel dörch den Korf, liekers he dick mit Pergamentpopeer utleggt wüür. Nu kunn ik nich gau noog nu Huus koom. Gau een poor ole Blöder (Zeitungen) op den Estrich in de Waschköök leggen un den Korf wörr afstellt. Mien Kellerköök leeg de Waschköök gegenöber. Gau harr ik ok een Töller in de Hand. Mit Gier hebb ik mi öber de Bückel hermookt. Smeck em hüüt noch! Dick mit Rogen or Melk, un ohn Wörm! Mit soveel Smack gifft dat hüüt keen Bückel mihr. Uns Noordsee wüür noch nicht mit soveel Gifft belast as hüütigendoogs, dat Woter wüür noch sund, de Fisch kregen keen Wörm. Hüüt liggt bi de Fischhökers allns op Keuhlung. Kummst no Huus, müchs giern rinbieten, dat geiht nich. Tominnst mütt de Räukerfisch süss Stünn liggen, üm eet- bore Temperatuur antonehm. Wenn mi dat nich gau noog geiht, jo, bi Fisch kann ik foken de Tiet nich afteuben, denn schuuf ik em gans kott ober würklich bloots kott in de Mikrowell. Den Dreih hebb ik intwüschen ruut.

Fisch kann ik in jede Variotschoon eten, ob suur, broodt, kookt, rooh (Graved Lachs) un besüners giern räukert. Fisch is sund! Frische, greune Hiern warm ut de Pann, dor loot ik das beste Fleesch för stohn.